Χτες το βράδυ ανακάλυψα έναν ακόμη μαχητικό ακτιβιστή για τα δικαιώματα των ζώων, τον Joey Carbstrong. Μεταξύ άλλων, στα video που ανεβάζει στο youtube έχει ένα βίντεο από σφαγείο Halal (Χαλάλ σημαίνει καθαρό στα Αραβικά και είναι ο μόνος αποδεκτός τρόπος σφαγής ζώων από τους Μουσουλμάνους ώστε να φάνε το κρέας του ζώου. Αυτός ο τρόπος σφαγής γίνεται χωρίς να αναισθητοποιηθεί το ζώο - όχι πως στις κοινές πρακτικές τα ζώα όντως αναισθητοποιούνται, απλώς με το stunning ακινητοποιούνται προς διευκόλυνση των εργαζομένων) το οποίο φυσικά δεν είδα διότι δεν είμαι τόσο δυνατή όσο είναι ακτιβιστές όπως αυτός που πηγαίνουν μέσα στα σφαγεία και στις βιομηχανίες γάλακτος για να δείξουν μετά στον κόσμο τι γίνεται εκεί μέσα μπας και ξυπνήσουν όσοι ακόμη δεν έχουν κάνει τη σύνδεση (έτσι ξύπνησα κι εγώ άλλωστε, βλέποντας τα πρώτα 20-30 λεπτά από το Earthlings)...
Είδα όμως το βίντεο που ανέβασε μετά από αυτή την φρικτή εμπειρία διότι έλαβε εκατοντάδες μηνύματα από κόσμο που τον παρακολουθεί και τον στηρίζει που ρωτούσαν αν είναι καλά, αν έχει τραυματιστεί ψυχικά, πώς θα ξεπεράσει αυτό που έζησε κλπ. Επίσης επέλεξα να δω 2 βίντεο που έχει ανεβάσει στο κανάλι του στο youtube τα οποία δείχνουν διασωσμένα ζώα φάρμας. Γουρούνια και αγελάδες, πάπιες, αρνιά, κατσίκια, κότες, γαλοπούλες.... Ζώα που όπως πολύ σωστά λέει ο ιδιοκτήτης του καταφυγίου πρέπει να τα αποκαλούμε επιζώντες. Διότι πρόκειται για επιζώντες ενός ολοκαυτώματος που λαμβάνει χώρα παντού, σε καθημερινή βάση, δίπλα μας και κανείς δε μιλάει για αυτό.
Κανείς εκτός από εμάς τους -γραφικούς για κάποιους- ακτιβιστές, εμάς του βίγκαν που είμαστε -σύμφωνα με τον μέσο άνθρωπο- ανισόρροποι, υπερευαίσθητοι, υπερβολικοί κ.ο.κ.
Κι αν σας φάινεται υπερβολική η σύγκριση με το ολοκάυτωμα, δείτε τί έχει να πει ένας επιζών που έκανε ακριβώς αυτή τη σύνδεση την πρώτη φορά που είδε ένα σφαγείο (κι έκτοτε αφοσιώθηκε φυσικά στη μάχη για τα δικαιώματα των ζώων).
Παρακάτω παραθέτω και κάποια quotes από επιζώντες του Ολοκαυτώματος κι ανθρώπους που έχασαν συγγενέις κατά τη διάρκεια αυτού:
--------------
“I refuse to eat animals because I cannot nourish myself by the sufferings and by the death of other creatures. I refuse to do so, because I suffered so painfully myself that I can feel the pains of others by recalling my own sufferings.”
Edgar Kupfer-Koberwitz, Dachau concentration camp survivor
“Auschwitz begins wherever someone looks at a slaughterhouse and thinks: they’re only animals.”
Theodor W. Adorno
"In their behaviour towards creatures, all men are Nazi."
Isaac Bashevis Singer – a member of a family perished in the Holocaust and a Nobel Prize winner
“When I see cages crammed with chickens from battery farms thrown on trucks like bundles of trash, I see, with the eyes of my soul, the Umschlagplatz (where Jews were forced onto trains leaving for the death camps). When I go to a restaurant and see people devouring meat, I feel sick. I see a holocaust on their plates.”
Georges Metanomski, a Holocaust survivor who fought in the Warsaw Ghetto Uprising
------------------
Επέλεξα να δω τα βίντεο με τα διασωσμένα ζώα διότι δε μπορώ να συνεχίσω έναν αγώνα που μοιάζει συχνά χαμένος αν δε "γεμίσω" κάπως τις μπαταρίες της ψυχής μου.
Σήμερα η καλή μου φίλη και συναγωνίστρια, Νατάσσα, ανέβασε μία φωτογραφία κάποιων ακτιβιστών στην Αγγλία που κοιτάνε προς το μέρος ενός σφαγείου. Ακούνε αλλά δε βλέπουν....
 |
12/10/17 - Αγγλία - Eξω από σφαγείο όπου εκατοντάδες αθώα ζώα οδηγούνται στο θάνατο
|
Το κείμενο που τη συνοδεύει λέει:
"Αγαπημένα μας ζώα,
Σας βλέπουμε. Βλέπουμε τον πόνο στα μάτια σας. Βλέπουμε πόσο αθώα είστε. Βλέπουμε πόσο θέλετε να ζήσετε.
Σας ακούμε. Ακούμε τις φωνές δυνατά και ξεκάθαρα. Ακούμε τις κραυγές σας. Ακούμε πόσο τρομοκρατημένα είστε.
Σας παρακαλώ, κάντε κουράγιο....
Σας παρακαλώ, κάντε κουράγιο....
Πολλοί από εμάς αγωνιζόμαστε. Σας υποσχόμαστε ότι κάτι αλλάζει. Κάθε μέρα υπάρχουν περισσότεροι από εμάς που ανοίγουν τα μάτια και τα αυτιά τους για να δούνε και να ακούσουνε τι όμορφα πλάσματα είστε.
Θα βοηθήσουμε τον κόσμο να βρει τη συμπόνια μέσα στην καρδιά του και να επεκτείνει την αγάπη του για όλα τα ζώα.
Ποτέ δεν θα σταματήσουμε μέχρι να είστε ολα ελεύθερα.
Ποτέ δεν θα σταματήσουμε μέχρι να είστε ολα ελεύθερα.
Με τόση αγάπη,
-Vegans"
Δε γινόταν να μη δακρύσω με αυτό το κείμενο. Γιατί είναι αλήθεια, βλέπουμε πόσο αθώα είναι, πόσο θέλουν να ζήσουν. Όσο θέλω εγώ, όσο θέλεις εσύ που διαβάζεις αυτό το κέιμενο τώρα, όσο θέλουν οι σκύλοι μου, όσο θέλει η γάτα που συνάντησες τις προάλλες, όσο θέλουν τα δελφίνια για τα οποία υπογράφει ο κόσμος να ελευθερωθούν, όσο θέλουν οι ρινόκεροι κι οι ελέφαντες που όταν ακούς ότι συνεχίζουν να καταδιώκονται για να εκμεταλλευτούν τα κόκκαλα τους κάποιοι και να βγάλουν κέρδος από αυτά γίνεσαι έξω φρενών, όσο θέλουν ΟΛΟΙ.....
Και ναι, πολλοί αγωνιζόμαστε. Καθημερινά. Κάποιοι έχουμε μάλιστα αποφασίσει πως η ζωή μας είναι αφιερωμένη στον αγώνα αυτόν no matter the cost.
Και φυσικά ποτέ δε θα σταματήσουμε.... μόνο όταν είναι όλα ελεύθερα.
Κι αν ξέρω πως η σωματική μου διάσταση δε θα είναι εδώ τότε για να βιώσει αυτή την ολική απελεύθερωση, αυτό δε με πτοεί. Τίποτα δε μπορεί να με πτοήσει.
Τίποτα εκτός από την αδιαφορία του μέσου ανθρώπου.
Τίποτα δε μπορεί να με κάνει να χάνω την ελπίδα μου όσο μπορεί το να βλέπω ανθρώπους νεότερους από εμένα να στήνονται με καμάρι στο hot-dog - αδικο του φίλου τους. Την εποχή που μέχρι κι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει δηλώσει πως τα επεξεργασμένα κρέατα (ζαμπόν, λουκάνικα, σαλάμια κ.ο.κ) είναι καρκινογενή, το να βλέπω ένα παιδί 25-26 χρονών να περηφανεύεται για την επιχείρηση των γονιών του η οποία σπέρνει μόνο θάνατο με τρελαίνει.
Υπάρχουν φορές που θέλω να ουρλιάξω " ΔΕΣ! ΑΚΟΥ!" σε αυτά τα άτομα.
'Εχουν σκεφτεί ποτέ ότι το λουκάνικο είναι μέρος ενός ζώου που βράστηκε ζωντανό για να πεθάνει? Ενός ζώου πιο έξυπνου από τον σκύλο που είχε αισθήματα, έβλεπε όνειρα και αγαπούσε την οικογένεια του? Ενός ζώου που γεννήθηκε, έζησε και σκοτώθηκε στο σκοτάδι? Ενός ζωόυ που γνώρισε μόνο τον φόβο και δεν οσφρήστηκε ποτέ καθαρό αέρα? Που πριν πεθάνει τα είχε κάνει πάνω του παλεύοντας για τη ζωή του σε έναν χώρο που σκοτώθηκε βίαια ο οποίος μυρίζει μόνο ουρία και φόβο για τον θάνατο?
Και το ότι μυρίζει φόβο το λένε οι ίδιοι οι σφαγείς. Αλλά όπως είπε κι ο Joey δε μυρίζει θάνατο. Μυρίζει ΦΟΝΟ! Γιατί το κρέας είναι ΦΟΝΟΣ!
Κι αναρωτιέμαι.....
Πότε θα καταλάβουν οι άνθρωποι γύρω μας ότι δεν είμαστε τρελοί? Πότε θα καταλάβουν οι άνθρωποι που μας αγαπούν ότι όταν αυτοι παραγγέλνουν καφέ με γάλα ή τοστ με τυρί εμείς οραματιζόμαστε το μωρό που αφαιρέθηκε βίαια από τη μάνα του κι ακούμε ξανά και ξανά τη μάνα που ουρλιάζει για μέρες αναζητώντας το μωρό της? Ένα μωρό που κυοφόρησε αφού αυτή βιάστηκε από ανθρώπους....
Κι εδώ έρχομαι και βάζω την εικόνα που πολύ πετυχημένα μία κοπέλα ανέβασε χτες στα πλαίσια της καμπάνιας ενάντια στους βιασμούς γράφοντας: "#metoo Yes. I too was harassed and abused sexually, physically, verbally, emotionally and economically. I was lucky to have the support of my human language, my freedom, lawyers, psychologists, doctors and police that are available to humans, and family and friends that live in freedom to be able to support me. )
I feel blessed about my privilege to be able to find support, while each day I honor and remember all human and non-human females that do not have a voice and their freedom to get protection, defense or support in any way.
I do not differentiate between humans and animals. To me all females are females. All mothers are mothers. All daughters are daughters. All sisters are sisters. We are all animals that come from and go to the same source. Sometimes as humans and others as animals. This is truly the real meaning of#weareone #onelove #love "
Θέλω ο κόσμος που δεν μας καταλαβαίνει να μάθει ότι το μηχάνημα με το οποίο γίνεται η γονιμοποίηση των αγελάδων λέγεται rape pack (Τι άλλο θέλει αυτός ο κόσμος για να αποδεχτεί ότι πρόκειται για βιασμό αφού το μηχάνημα το ίδιο περιέχει τη λεξη βιασμός στην ονομασία του???).
Θέλω ο κόσμος αυτός να δει πώς γίνεται η συλλογή του σπέρματος από τον ταύρο:
Κι αν είναι "τυχεροί" οι ταύροι και τους προσφέρουν μία θηλυκιά αγελάδα...ας δουν πόσο απολαμβάνουν το εξαναγκαστικό σέξ που τους βάζουν να κάνουν ενόσω είναι δεμένοι. Αλλά να βάλουν και ήχο...να ακούσουν πόσο το απολαμβάνουν οι αγελάδες. Και να εστιάσουν στα μάτια του ζώου..
Θέλω επίσης ο κόσμος να μάθει πως για να φτιαχτούν τα τυριά χρειαζεται πυτιά η οποία εμφανίζεται στο γαστρικό υγρό νεαρών ζώων (μοσχαριών, αρνιών, κατσικιών) στο τέταρτο στομάχι των μηρυκαστικών το λεγόμενο ήνυστρον. Παρασκευάζεται με εκχύλιση και συγκεκριμένα με διάλυμα χλωριούχου νατρίου των στομαχιών αυτών των ζώων, που εκτρέφονται αποκλειστικά με μητρικό γάλα. Αν για κάποιο λόγο δε η πυτιά που θα χρησιμοποιήσουν προέρχεται απο ζώο το οποίο έχει απογαλακτιστεί, τότε ενδέχεται μείωση της περιεκτικότητας του ενζύμου Ρεννίνη, κάτι που μπορεί να επηρεάσει και την ποιότητα του προϊόντος.
Δηλαδή με λίγα λόγια, αν σφάξουν το μωρό αφού απογαλακτιστεί το τυρί δε θα είναι τόσο καλής ποιότητας.
Συνειδητοποιείτε τι συμβαίνει εκεί έξω για λόγους....γευσιγνωσίας (κι όχι επιβίωσης).....?
[Και μια μαρτυρία: Όταν γεννηθεί ένα κατσικάκι που προορίζεται να γίνει
πυτιά για το τυρί, το αφήνουν να θηλάσει κανονικά για αρκετές μέρες και από
αυτήν την κατσίκα δεν της παίρνουν το γάλα. Στις 20 περίπου μέρες (αν θυμάμαι
καλά) το ξημέρωμα, αφήνουν το μικρό να θηλάσει για τελευταία φορά. Αφού θηλάσει
το αφήνουν λίγο να αρχίσει να χωνεύει και μετά το σφάζουν. Μέσα από το
στομαχάκι του μαζεύουν το γάλα της μαμάς του που μόλις είχε αρχίσει να πήζει
και αυτό το πράγμα (μαζί με κομμάτι του στομαχιού) γίνεται η πυτιά. Η μαμά
συνεχίζει να ζει για να παράγει το γάλα που κανονικά θα πήγαινε στο παιδί της.
Την πυτιά την έχουν σχεδόν όλα τα τυριά του εμπορίου, του χωριού, της καλής
γιαγιάς στο χωριό.]
Αλλά πιο πολύ από όλα θέλω ο κόσμος που έχει καταλάβει ότι έχουμε δίκιο,ο κόσμος που έχει δει αυτά τα πράγματα, έχει διαβάσει για αυτά και είναι ενήμερος, να προχωρήσει στην αλλαγή. Ο κόσμος αυτός που μας λέει ότι ντρέπεται να μας κοιτάξει στα μάτια γιατί δεν έχει μπορέσει ακόμη να κόψει την κατανάλωση ζωικών...ο κόσμος εκείνος που βολεύεται στο φαγητό της μαμάς και τον κερδίζει η νωθρότητα....θέλω να θυμάται όλα όσα έχω παραθέσει σε αυτή την ανάρτηση την επόμενη φορά που θα πάνε να καταναλώσουν κάτι ζωικό. Γιατί αυτός ο κόσμος είναι ένα βήμα πριν την αλλαγή και είμαι σχεδόν σίγουρη ότι φοβάται να κάνει το βήμα γιατί δε θέλει να αποκλειστεί από την mainstream κοινωνία. Κάποιοι δε θέλουν να πάρουν την τελευταία ανάσα και να κάνουν αυτό το μακροβούτι γιατί ακριβώς ξέρουν τι ψυχική οδύνη βιώνουμε όσοι το κάναμε.
Αλλά τι μετράει πιο πολύ ρε γαμώτο? Μετράει περισσότερο η γεύση από τη ζωή ενός συναισθανόμενου ζώου? Είναι μεγαλύτερη η αξία της βολής από την αξία της ζωής?
Δεν είμαστε φτιαγμένοι για να τρώμε ζώα!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ! ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΙΤΕ! Πριν να είναι αργά....
Υπάρχουν πια τόσα πολλά ντοκιμαντέρ με πληθώρα γιατρών που μιλάνε (Forks over Knives, What the health, Eating you alive, Food Inc., Plant Pure Nation) και πληθώρα επιστημονικών ερευνών που μπορεί κανείς να βρει στο διαδίκτυο οι οποίες αποδεικνύουν τον συσχετισμό της κατανάλωσης ζώων και των εκκρίσεων τους (get over it, το κρεας και τα γαλακτοκομικά είναι λέξεις που δημιουργήθηκαν για να μιλάει ο κόσμος για το φαγητό που τρώει μην κάνοντας τη σύνδεση ότι αυτό είναι μέρος ενός νεκρού ζώου ή παράγωγο ενός κακοποιημένου ζώου) με την εμφάνιση πολλών μορφών καρκίνου (στήθους, προστάτη, ωοθηκών, παχέος εντέρου), ρευματοειδούς αρθρίτιδας, αλτζχάιμερ, οστεοπόρωσης και πολλών άλλων ασθενείων, που δεν αφήνει πλέον πειθώρια σε κάποιον που ζει στον δυτικό κόσμο κι έχει πρόσβαση στη γνώση ώστε να μπορεί να αιτιολογήσει την κατανάλωση ζωικών.
Δικαιολογίες πολλές, αιτιολογία ΚΑΜΙΑ!
Δικαιολογίες πολλές, αιτιολογία ΚΑΜΙΑ!
The food we were born to eat: John Mc Dougall
.
Αν λοιπόν δεν είμαστε σχεδιασμένοι να τρώμε ζώα, τότε γιατί να το κάνουμε? Επειδή απλά μπορούμε?
Τότε κι ο βιαστής μπορεί να συνεχίζει να βιάζει γυναίκες αφού μπορεί. Κι ο λευκός μπορεί να συνεχίσει να κακοποιεί, να εκμεταλλεύεται και να χρησιμοποιεί σαν σκλάβο του τον έγχρωμο.... Κι ο άντρας μπορεί να συνεχίσει να δέρνει τη γυναίκα και τα παιδιά του...
Τι, όχι?
Εαν σε ενοχλούν αυτές οι ιδέες, τότε πρέπει να σε ενοχλεί κι η ιδέα ενός ζώου που υποφέρει.
----
Σε παρακαλώ, αν διαβάζεις αυτό το κείμενο και τρως ακόμη ζωικά, κάνε την υπέρβαση, άνοιξε την καρδιά και το μυαλό σου, γίνε βίγκαν και να ξέρεις πως όση κι αν είναι η ψυχική οδύνη που βιώνουμε κάθε που σκεφτόμαστε τα αμέτρητα μέτωπα στα οποία πολεμάμε, η αίσθηση του να ξαπλώνεις το βράδυ στο κρεβάτι σου γνωρίζοντας πως δεν έφαγες, δεν φόρεσες κι ούτε λούστηκες (με) κάτι που για την παραγωγή του κάποιο ζώο έπρεπε να σκοτωθεί....δεν συγκρίνεται με τίποτα.
Εμείς ξέρουμε πως στο τέλος της ζωής μας, όταν θα γυρίσουμε να κοιτάξουμε πίσω, θα νιώσουμε καλά διότι θα γνωρίζουμε ότι σταθήκαμε στη σωστή πλευρά της ιστορίας . Εσυ?
Αν θες να γίνεις βίγκαν αλλά χρειάζεσαι βοήθεια και συμβουλές εγγράψου εδώ:
Θα σε στηρίξουν διατροφολόγοι, ακτιβιστές κλπ καθόλη τη διάρκεια των πρώτων 22 ημερών. Μακάρι να είχα αυτή την επιλογή όταν έκανα εγώ τη μετάβαση..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου