Ο λόγος νούμερο 1 για να πάψω να τρώω ζώα (ναι, ξέρω, δεν ακούγεται ωραίο αλλά ζώα τρως όταν τρως κρέας) είναι πως η ηθική μου δε μου το επιτρέπει (Δεύτερος είναι η επιβάρυνση του περιβάλλοντος που προκαλεί η κτηνοτροφία και 3ος η υγεία μου.).
Ο ίδιος λόγος με ώθησε στην απόφαση να κόψω ακόμη και το περιστασιακό κάπνισμα, αφού έμαθα πως οι καπνοβιομηχανίες πειραματίζονται σε ζώα. Είχα κόψει μεν το κάπνισμα από το 2008 αλλά κάτι πισωγυρίσματα τα έκανα ανά περιόδους....
Μέχρι το 2015 ήμουν - και ντρέπομαι που το ομολογώ αλλά τα βιώματα μου δυστυχώς με έσπρωξαν προς τα εκεί - μισάνθρωπος. Δε με ένοιαζαν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Υπερασπιζόμουν μόνο τα δικαιώματα των ζώων, όλων των ειδών, υπερασπιζόμουν και το περιβάλλον αλλά για ανθρωπιστικό ακτιβισμό, ούτε λόγος. Αρκούμουν στην αναδοχή μέσω Action Aid του Kiwangana που ζει στη Rwanda. Ίσως αυτό να δείχνει πως μάλλον δε ήμουν μισάνθρωπος, τώρα που το σκέφτομαι, αλλά σίγουρα έτρεφα συχνά συναισθήματα μισανθρωπιάς, έχοντας πολλή οργή μέσα μου για τα όσα οι άνθρωποι κάνουν στα ζώα και στο περιβάλλον αλλά και αναμεταξύ τους.
Όμως από το 2013 είχα ενημερωθεί για τις συνθήκες σκλαβιάς σε offshore πλοία του ομίλου εταιρειών Zarra κι έτσι είχα πάψει να αγοράζω ρούχα από αυτά τα μαγαζιά. Όχι με τον ίδιο ζήλο που τα αποφεύγω σήμερα βέβαια. Από τότε μέχρι σήμερα, έχω πάψει να πηγαίνω στα Jumbo, να αγοράζω Nike / Adidas αθλητικά και μποϊκοτάρω τις κολοσσιαίες πολυεθνικές τύπου Nestle, P&G etc. που κακοποιούν όχι μόνο τα ζώα και το περιβάλλον αλλά και τους υπαλλήλους τους πολλές φορές.
Meanwhile, η επαφή μου με τους πρόσφυγες μου δίδαξε ότι τελικά αγαπάω και τους ανθρώπους και έτσι άρχισα να υπερασπίζομαι αρκετά και τα δικαιώματα των ανθρώπων.
Βέβαια, πάντοτε η προτεραιότητα μου θα είναι τα ζώα διότι η ακτιβιστική κοινότητα των υπερασπιστών των ζώων αποτελεί ακόμη μειονότητα σε σχέση με την ακτιβιστική κοινότητα στο χώρο της φιλανθρωπίας. Besides, we have to chose our battles, που λένε κι οι Άγγλοι....
Όμως διερωτώμαι, πως γίνεται οι άνθρωποι που αυτοαποκαλούνται vegan με περηφάνια να κατηγορούν τους παμφάγους ότι είναι σπισιστές ενώ οι ίδιοι παράλληλα δηλώνουν -περήφανα πάλι- μισάνθρωποι? Δεν αποτελεί κι ο άνθρωπος ένα είδος ζώου?
Από τότε μέχρι σήμερα, έχω ενημερωθεί ακόμη για τα εξής εγκλήματα:
1) Την κακοποίηση των ανθρώπων και τις συνθήκες σκλαβιάς κάτω από τις οποίες δουλεύουν αυτοί που κάνουν την συγκομιδή των κόκκων σοκολάτας. Και κυρίως παιδιών.
2) Ομοίως για τη συγκομιδή κόκκων καφέ αλλά και ζαχαροκαλάμων. Αλλά και για την παραγωγή παιχνιδιών που βρίσκει κανείς σε καταστήματα τύπου Jumbo.
3) Για την κακοποίηση μαιμούδων ώστε να κάνουν αυτές την συγκομιδή των καρύδων.
4) Την καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων πάλι σε συνθήκες εργασίας από εταιρείες παραγωγής κινητών, υπολογιστών κ.ο.κ. Δεν βάζω καν hyperlink για αυτό το θέμα διότι θεωρώ πως αξιωματικά, πλέον, όλοι είναι ενήμεροι για αυτό.
....and the list goes on.
5) Την καταστροφή περιβάλλοντος, τις άθλιες συνθήκες εργασίας των ανθρώπων, την κακοποίηση και τον μαζικό αφανισμό των ουρακοτάγκων, της τίγρης και της αρκούδας στην Ινδονησία για την παραγωγή φοινικελαίου.
6) Ότι δεν είναι μόνο ο όμιλος Zara που καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα αλλά πολλές ακόμη εταιρείες παραγωγής ρούχων και παπουτσιών όπως η H & M, η Marks and Spenser κ.α. Ένα ντοκιμαντέρ σχετικά με αυτό το θέμα είναι το True Cost κι ένα καλό άρθρο που προτείνω να διαβάσετε είναι αυτό (Το forum αυτο έχει και στήλη για εταιρείες παραγωγής ρούχων με ηθική).
Είμαι σίγουρη πως όσο γράφω αυτή την ανάρτηση θα μου έρχονται κι άλλα παραδείγματα τέτοιων σοβαρών ηθικών θεμάτων.
ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ να κάνουμε όμως εμείς για αυτό?
Κάποιοι λένε "Μην αυτομαστιγώνεσαι, δε μπορείς να ελέγχεις τα πάντα...". Κάποιοι άλλοι σηκώνουν τα χέρια ψηλά διότι νιώθουν πως τους χτυπάνε από παντού και αποφασίζουν να κλείσουν τα μάτια σε όλα αυτά, επιλέγοντας να "πολεμήσουν" (στην καλύτερη) ένα από όλα αυτά, αυτό που μάλλον τους είναι πιο εύκολο να κόψουν/ελέγξουν, μέσω των καθημερινών επιλογών τους.
Εγώ πάλι θα πω:
Είναι μία φράση που μου αρέσει πολύ. Όπως κι η "The ones who are crazy enough to believe that they can change the world, are the ones who actually are changing it."του Rob Siltanen.
Οι καθημερινές επιλογές μας είναι αυτές που συντηρούν όλες αυτές τις εγκληματικές πρακτικές.
Αρχικά πρέπει να σκεφτούμε το εξής: "Το χρειάζομαι πραγματικά αυτό που πάω να αγοράσω?", διότι τις περισσότερες φορές που αγοράζουμε κάτι, δεν είναι απο ανάγκη αλλά για ευχαρίστηση δική μας (όπως συμβαίνει και με την κατανάλωση ζώων και όσων αυτά παράγουν για τα μωρά τους αλλά κοίτα να δεις που τελικά καταλήγουν σε ανθρώπινα στομάχια).
Κι αυτή ακριβώς η απερίσκεπτη υπερκατανάλωση είναι που μας έχει οδηγήσει στις περιβαλλοντικές καταστροφές και την καταπάτηση των δικαιωμάτων όλων των ειδών.
Εαν καταλήξουμε σε καταφατική απάντηση τότε πρέπει να σκεφτούμε, εάν θέλουμε να θεωρούμε τον εαυτό μας ηθικό, "Από πού θα το αγοράσω?".
Προφανώς το εύκολο έιναι να πάμε να πάρουμε το πιο φτηνό προιόν από το πιο κοντινό μας κατάστημα. Κι αν δε θέλουμε κάτι φτηνό, θα πάμε να πάρουμε το πιο επωνυμο που όμως κι αυτού του προιόντος η παραγωγή όπως και το φτηνού, κρύβει κατα 90% μία μορφή κακοποίησης.
Το "δύσκολο" λοιπόν είναι να κάνουμε έρευνα αγοράς. Ποιος έχει χρόνο για έρευνα αγοράς όμως?
Ε λοιπόν όσοι βρίσκουμε χρόνο για αυτήν την έρευνα αγοράς, ουσιαστικά θυσιάζουμε τον χρόνο που θα σπαταλούσαμε πίνοντας τον 6579ο καφέ ή βλέποντας το 3490ο επεισόδιο της 56ης σειράς που αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε από ανία αφού...έχουμε λύσει όλα μας τα προβλήματα (δημιουργώντας προβλήματα στους ανθρώπους που είχαν την ατυχία να γεννηθούν σε τριτοκοσμική χώρα).
Και γι' αυτό θα γράψω εδώ κάποια παραδείγματα ηθικών επιχειρήσεων που μέσω της κοινότητας zero waste Athens έχω προσωπικά αποκομίσει:
-Ρούχα Heel Ελληνικής παραγωγής με σεβασμό στο περιβάλλον και ηθική.
- Ρούχα second hand από εδώ.
-Εσώρουχα Lord και Walk (από bamboo τα δεύτερα), Ελληνικής παραγωγής κι αυτά και με σεβασμό στο περιβάλλον που συγκινεί μέχρι και τους zero "wasters"καθώς σου δίνουν την επιλογή να ζητήσει να σταλεί το προιόν χωρί συσκευασία οπότε αυτη μπορεί να ξαναχρησιμοποιηθεί.
-Κάλτσες από δίχτυα που έχουν ανασυρθεί από τον βυθό μέσω της καμπάνιας Healthy Seas.
-Παιχνίδια από τις Ελληνικές επιχειρήσεις Μπιζζζ & My Sunshine (Με επιφύλαξη διότι δε με έχει απασχολήσει το θέμα οπότε δεν έχω ψάξει εξονυχιστικά τους προμηθευτές τους αλλά εμπιστεύομαι την γυναίκα που μου τις ανέφερε καθώς είναι μητέρα με οικολογική συνείδηση που τη νοιάζουν τα δικαιώματα των άλλων). Ενα ακόμη Ελληνικό e-shop με οικολογικά παιχνίδια είναι το Helado!
-Μία φοβερή εταιρεία παραγωγής ρούχων με σεβασμό και στο πέριβάλλον αλλά και στον άνθρωπο είναι η Tonlé που είναι και zero waste αφού δημιουργεί τα πάντα με κομμάτια υφασμάτων που πάνε για πέταμα από τις μεγάλες εταιρείες ρουχισμού.Διαβάστε για την φιλοσοφία της δημιουργού και δείτε συνέντευξή της εδώ.
-Καφέ, σοκολάτα και ζάχαρη δικαίου εμπορίου που ΝΑΙ, θα είναι πιο ακριβά από τα κοινά αλλά και καλύτερης ποιότητας ταυτόχρονα, όχι μόνο παρηγμένα με ηθική. Αυτά μπορείτε να τα βρείτε σε κάποια σουπερμάρκετ, σε όλα τα καταστήματα βιολογικών προιόντων (νομίζω) και στο συνεταιρισμό αλληλέγγυας οικονομίας Συν Άλλοις καθώς επίσης στο Fair Trade Hellas.
-Κινητό fairphone (το οποίο είναι φτηνότερο από το τελευταίο i phone - για να προλάβω όσους πάνε να πουν πως είναι πανάκριβο. Συνυπολογίζοντας τα σκάνδαλα που έχουν αποκαλυφθεί για τις συνθήκες εργασίας σε εργοστάσια της apple, μάλλον αξίζει να δώσει κανείς 200 ευρώ λιγότερα για να πάρει κάτι ethical).
-Προιόντα που έχουν φοινικέλαιο το οποίο όμως προέρχεται από βιώσιμες καλλιέργειες.
Μιας κι οι πιο πολλοί που θα διαβάσουν αυτήν την ανάρτηση μάλλον είναι χορτοφάγοι, αν όχι vegan, θα ήθελα να αναφέρω εδώ πως αποφάσισα να πάψω να αγοράζω κινόα (ομοίως και γάλα καρύδας) διότι κατέληξα στο συμπέρασμα πως καλύτερα είναι τα καταναλώνω όσα η μεσογειακή διατροφή περιλαμβάνει. Όμως προτείνω να διαβάσετε και το άρθρο που έβαλα σε hyperlink σχετικά με την υπερβολική ζήτηση για κινόα που οδηγεί κι αυτή σε περιβαλλοντικά προβλήματα αλλά έχει αρνητικές επιπτώσεις και για τα λάμα.Διαβάστε περισσότερα εδώ.
(Ενημέρωση: Υπάρχει παραγωγός κινόα στην Ελλάδα, καλλιεργείται στην Αταλάντη και πωλείται στις βιολογικές λαϊκές: Δευτέρα στην Πολιτεία της Κηφισιάς, Τρίτη στο Ψυχικό, Τετάρτη Ηλιούπολη και Πέμπτη Γέρακα)
Το ανθρακικό αποτύπωμα των προιόντων αυτών είναι άλλωστε αρκετά μεγάλο και ναι μεν ως αυστηρά χορτοφάγος, έχω ήδη μικρότερο από ότι αυτός που τρώει κρέας, από την άλλη δε, πιστεύω πως μπορώ να ζήσω χωρίς αυτά μια χαρά. Ελπίζω κάποτε στο μέλλον να πω το ίδιο και για την ζάχαρη, τη σοκολάτα και τον καφέ. Εως τότε, αυτά τα προμηθεύομαι μόνο με πιστοποίηση fair trade.
Σημείωση: Δε γνώριζα πως ξεκίνησαν κάποιες γυναίκες στην Ξάνθη να παράγουν πετιμέζι από ζαχαροκάλαμο με σπορο Τραπεζούντας ούτε για το ζαχαρότευτλο που παράγεται στην Ευρώπη και μπορεί να παράξει κι αυτό κρυσταλλική ζάχαρη! Διαβάστε περισσότερα εδώ. Τελικά υπάρχει ελπίδα!
Για να κλείσω λοιπόν θα ήθελα να πω πως αν κάποιος νοιάζεται για τους ανθρώπους γύρω του, για τα ζώα και για το περιβάλλον, δε μπορεί να κλείσει τα μάτια σε όλα αυτά τα πράγματα. Η πληροφορία είναι διάχυτη στο διαδίκτυο. Εάν ενημερωθεί κανείς για αυτά και είναι πχ. φιλάνθρωπος, πραγματικός όμως, όχι για τα μάτια του κόσμου ούτε για το Εγώ του, λογικό και επόμενο είναι να αρχίσει να ψάχνει εναλλακτικές.
Ομοίως, εάν κάποιος νοιάζεται για τα ζώα φάρμας και έχει γίνει αυστηρά χορτοφάγος, το λογικό είναι να τον νοιάζουν και τα λάμα που χάνουν "το σπίτι τους" για την παραγωγή κινόα, και τα τζάγκουαρ που εκτοπίζονται λόγω της αυξημένης ζήτησης για ζάχαρη (η οποία οδηγεί σε καταστροφή του ενδιαιτήματος τους λόγω επέκτασης των καλλιεργειών ζαχαροκαλάμου).
H απελπισία πάντως έρχεται όταν συνειδητοποιείς πως τα προφυλακτικά, η λευκή ζάχαρη, τα λάστιχα των αυτοκινήτων, κάποιοι χυμοί και πολλά άλλα περιέχουν ζωικά υποπροιόντα. Απελπισία συνοδευόμενη από αηδία για το ανθρώπινο ειδός. Και μια έντονη απορία. ΓΙΑΤΙ? Επειδή απλά μπορούμε?
Το αυτομαστίγωμα πάντως θα σου κλείνει απειλητικά το μάτι όταν καταλάβεις πως θες να αποκτήσεις ενα zero waste lifestyle αλλά συνειδητοποιείς πως τα fair trade προιόντα είναι σχεδόν αδύνατο να τα προμηθευτείς χύμα. ΕΚΕΙ θέτεις προτεραιότητες. Κι οι δικές μου βάζουν πρώτα την αναγκαιότητα για ένα δίκαιο εμπόριο από την οικολογία διότι παράλληλα έχω μειώσει την ποσότητα απορριμάτων αλλά και ανακύκλωσης σε αξιοθαύμαστο σημείο χάρη σε άλλες αλλαγές. Οπότε I cut myself some slack....
Δεν είναι φοβερό όμως το domino effect που χαρακτηρίζει την επιλογη μίας ηθικής ζωής?
Υ.Γ Πιο πολλά σχετικά με την παιδική εργσία: http://paidikh-ergasia.weebly.com/piomicronlambdaupsilonepsilonthetanuiotakappaepsilonsigmaf.html
Ο ίδιος λόγος με ώθησε στην απόφαση να κόψω ακόμη και το περιστασιακό κάπνισμα, αφού έμαθα πως οι καπνοβιομηχανίες πειραματίζονται σε ζώα. Είχα κόψει μεν το κάπνισμα από το 2008 αλλά κάτι πισωγυρίσματα τα έκανα ανά περιόδους....
Μέχρι το 2015 ήμουν - και ντρέπομαι που το ομολογώ αλλά τα βιώματα μου δυστυχώς με έσπρωξαν προς τα εκεί - μισάνθρωπος. Δε με ένοιαζαν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Υπερασπιζόμουν μόνο τα δικαιώματα των ζώων, όλων των ειδών, υπερασπιζόμουν και το περιβάλλον αλλά για ανθρωπιστικό ακτιβισμό, ούτε λόγος. Αρκούμουν στην αναδοχή μέσω Action Aid του Kiwangana που ζει στη Rwanda. Ίσως αυτό να δείχνει πως μάλλον δε ήμουν μισάνθρωπος, τώρα που το σκέφτομαι, αλλά σίγουρα έτρεφα συχνά συναισθήματα μισανθρωπιάς, έχοντας πολλή οργή μέσα μου για τα όσα οι άνθρωποι κάνουν στα ζώα και στο περιβάλλον αλλά και αναμεταξύ τους.
Όμως από το 2013 είχα ενημερωθεί για τις συνθήκες σκλαβιάς σε offshore πλοία του ομίλου εταιρειών Zarra κι έτσι είχα πάψει να αγοράζω ρούχα από αυτά τα μαγαζιά. Όχι με τον ίδιο ζήλο που τα αποφεύγω σήμερα βέβαια. Από τότε μέχρι σήμερα, έχω πάψει να πηγαίνω στα Jumbo, να αγοράζω Nike / Adidas αθλητικά και μποϊκοτάρω τις κολοσσιαίες πολυεθνικές τύπου Nestle, P&G etc. που κακοποιούν όχι μόνο τα ζώα και το περιβάλλον αλλά και τους υπαλλήλους τους πολλές φορές.
Meanwhile, η επαφή μου με τους πρόσφυγες μου δίδαξε ότι τελικά αγαπάω και τους ανθρώπους και έτσι άρχισα να υπερασπίζομαι αρκετά και τα δικαιώματα των ανθρώπων.
Βέβαια, πάντοτε η προτεραιότητα μου θα είναι τα ζώα διότι η ακτιβιστική κοινότητα των υπερασπιστών των ζώων αποτελεί ακόμη μειονότητα σε σχέση με την ακτιβιστική κοινότητα στο χώρο της φιλανθρωπίας. Besides, we have to chose our battles, που λένε κι οι Άγγλοι....
Όμως διερωτώμαι, πως γίνεται οι άνθρωποι που αυτοαποκαλούνται vegan με περηφάνια να κατηγορούν τους παμφάγους ότι είναι σπισιστές ενώ οι ίδιοι παράλληλα δηλώνουν -περήφανα πάλι- μισάνθρωποι? Δεν αποτελεί κι ο άνθρωπος ένα είδος ζώου?
Από τότε μέχρι σήμερα, έχω ενημερωθεί ακόμη για τα εξής εγκλήματα:
1) Την κακοποίηση των ανθρώπων και τις συνθήκες σκλαβιάς κάτω από τις οποίες δουλεύουν αυτοί που κάνουν την συγκομιδή των κόκκων σοκολάτας. Και κυρίως παιδιών.
2) Ομοίως για τη συγκομιδή κόκκων καφέ αλλά και ζαχαροκαλάμων. Αλλά και για την παραγωγή παιχνιδιών που βρίσκει κανείς σε καταστήματα τύπου Jumbo.
3) Για την κακοποίηση μαιμούδων ώστε να κάνουν αυτές την συγκομιδή των καρύδων.
4) Την καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων πάλι σε συνθήκες εργασίας από εταιρείες παραγωγής κινητών, υπολογιστών κ.ο.κ. Δεν βάζω καν hyperlink για αυτό το θέμα διότι θεωρώ πως αξιωματικά, πλέον, όλοι είναι ενήμεροι για αυτό.
....and the list goes on.
5) Την καταστροφή περιβάλλοντος, τις άθλιες συνθήκες εργασίας των ανθρώπων, την κακοποίηση και τον μαζικό αφανισμό των ουρακοτάγκων, της τίγρης και της αρκούδας στην Ινδονησία για την παραγωγή φοινικελαίου.
6) Ότι δεν είναι μόνο ο όμιλος Zara που καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα αλλά πολλές ακόμη εταιρείες παραγωγής ρούχων και παπουτσιών όπως η H & M, η Marks and Spenser κ.α. Ένα ντοκιμαντέρ σχετικά με αυτό το θέμα είναι το True Cost κι ένα καλό άρθρο που προτείνω να διαβάσετε είναι αυτό (Το forum αυτο έχει και στήλη για εταιρείες παραγωγής ρούχων με ηθική).
Είμαι σίγουρη πως όσο γράφω αυτή την ανάρτηση θα μου έρχονται κι άλλα παραδείγματα τέτοιων σοβαρών ηθικών θεμάτων.
ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ να κάνουμε όμως εμείς για αυτό?
Κάποιοι λένε "Μην αυτομαστιγώνεσαι, δε μπορείς να ελέγχεις τα πάντα...". Κάποιοι άλλοι σηκώνουν τα χέρια ψηλά διότι νιώθουν πως τους χτυπάνε από παντού και αποφασίζουν να κλείσουν τα μάτια σε όλα αυτά, επιλέγοντας να "πολεμήσουν" (στην καλύτερη) ένα από όλα αυτά, αυτό που μάλλον τους είναι πιο εύκολο να κόψουν/ελέγξουν, μέσω των καθημερινών επιλογών τους.
Εγώ πάλι θα πω:
Είναι μία φράση που μου αρέσει πολύ. Όπως κι η "The ones who are crazy enough to believe that they can change the world, are the ones who actually are changing it."του Rob Siltanen.
Οι καθημερινές επιλογές μας είναι αυτές που συντηρούν όλες αυτές τις εγκληματικές πρακτικές.
Αρχικά πρέπει να σκεφτούμε το εξής: "Το χρειάζομαι πραγματικά αυτό που πάω να αγοράσω?", διότι τις περισσότερες φορές που αγοράζουμε κάτι, δεν είναι απο ανάγκη αλλά για ευχαρίστηση δική μας (όπως συμβαίνει και με την κατανάλωση ζώων και όσων αυτά παράγουν για τα μωρά τους αλλά κοίτα να δεις που τελικά καταλήγουν σε ανθρώπινα στομάχια).
Κι αυτή ακριβώς η απερίσκεπτη υπερκατανάλωση είναι που μας έχει οδηγήσει στις περιβαλλοντικές καταστροφές και την καταπάτηση των δικαιωμάτων όλων των ειδών.
Εαν καταλήξουμε σε καταφατική απάντηση τότε πρέπει να σκεφτούμε, εάν θέλουμε να θεωρούμε τον εαυτό μας ηθικό, "Από πού θα το αγοράσω?".
Προφανώς το εύκολο έιναι να πάμε να πάρουμε το πιο φτηνό προιόν από το πιο κοντινό μας κατάστημα. Κι αν δε θέλουμε κάτι φτηνό, θα πάμε να πάρουμε το πιο επωνυμο που όμως κι αυτού του προιόντος η παραγωγή όπως και το φτηνού, κρύβει κατα 90% μία μορφή κακοποίησης.
Το "δύσκολο" λοιπόν είναι να κάνουμε έρευνα αγοράς. Ποιος έχει χρόνο για έρευνα αγοράς όμως?
Ε λοιπόν όσοι βρίσκουμε χρόνο για αυτήν την έρευνα αγοράς, ουσιαστικά θυσιάζουμε τον χρόνο που θα σπαταλούσαμε πίνοντας τον 6579ο καφέ ή βλέποντας το 3490ο επεισόδιο της 56ης σειράς που αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε από ανία αφού...έχουμε λύσει όλα μας τα προβλήματα (δημιουργώντας προβλήματα στους ανθρώπους που είχαν την ατυχία να γεννηθούν σε τριτοκοσμική χώρα).
Και γι' αυτό θα γράψω εδώ κάποια παραδείγματα ηθικών επιχειρήσεων που μέσω της κοινότητας zero waste Athens έχω προσωπικά αποκομίσει:
-Ρούχα Heel Ελληνικής παραγωγής με σεβασμό στο περιβάλλον και ηθική.
- Ρούχα second hand από εδώ.
-Εσώρουχα Lord και Walk (από bamboo τα δεύτερα), Ελληνικής παραγωγής κι αυτά και με σεβασμό στο περιβάλλον που συγκινεί μέχρι και τους zero "wasters"καθώς σου δίνουν την επιλογή να ζητήσει να σταλεί το προιόν χωρί συσκευασία οπότε αυτη μπορεί να ξαναχρησιμοποιηθεί.
-Κάλτσες από δίχτυα που έχουν ανασυρθεί από τον βυθό μέσω της καμπάνιας Healthy Seas.
-Παιχνίδια από τις Ελληνικές επιχειρήσεις Μπιζζζ & My Sunshine (Με επιφύλαξη διότι δε με έχει απασχολήσει το θέμα οπότε δεν έχω ψάξει εξονυχιστικά τους προμηθευτές τους αλλά εμπιστεύομαι την γυναίκα που μου τις ανέφερε καθώς είναι μητέρα με οικολογική συνείδηση που τη νοιάζουν τα δικαιώματα των άλλων). Ενα ακόμη Ελληνικό e-shop με οικολογικά παιχνίδια είναι το Helado!
-Μία φοβερή εταιρεία παραγωγής ρούχων με σεβασμό και στο πέριβάλλον αλλά και στον άνθρωπο είναι η Tonlé που είναι και zero waste αφού δημιουργεί τα πάντα με κομμάτια υφασμάτων που πάνε για πέταμα από τις μεγάλες εταιρείες ρουχισμού.Διαβάστε για την φιλοσοφία της δημιουργού και δείτε συνέντευξή της εδώ.
-Καφέ, σοκολάτα και ζάχαρη δικαίου εμπορίου που ΝΑΙ, θα είναι πιο ακριβά από τα κοινά αλλά και καλύτερης ποιότητας ταυτόχρονα, όχι μόνο παρηγμένα με ηθική. Αυτά μπορείτε να τα βρείτε σε κάποια σουπερμάρκετ, σε όλα τα καταστήματα βιολογικών προιόντων (νομίζω) και στο συνεταιρισμό αλληλέγγυας οικονομίας Συν Άλλοις καθώς επίσης στο Fair Trade Hellas.
-Κινητό fairphone (το οποίο είναι φτηνότερο από το τελευταίο i phone - για να προλάβω όσους πάνε να πουν πως είναι πανάκριβο. Συνυπολογίζοντας τα σκάνδαλα που έχουν αποκαλυφθεί για τις συνθήκες εργασίας σε εργοστάσια της apple, μάλλον αξίζει να δώσει κανείς 200 ευρώ λιγότερα για να πάρει κάτι ethical).
-Προιόντα που έχουν φοινικέλαιο το οποίο όμως προέρχεται από βιώσιμες καλλιέργειες.
Μιας κι οι πιο πολλοί που θα διαβάσουν αυτήν την ανάρτηση μάλλον είναι χορτοφάγοι, αν όχι vegan, θα ήθελα να αναφέρω εδώ πως αποφάσισα να πάψω να αγοράζω κινόα (ομοίως και γάλα καρύδας) διότι κατέληξα στο συμπέρασμα πως καλύτερα είναι τα καταναλώνω όσα η μεσογειακή διατροφή περιλαμβάνει. Όμως προτείνω να διαβάσετε και το άρθρο που έβαλα σε hyperlink σχετικά με την υπερβολική ζήτηση για κινόα που οδηγεί κι αυτή σε περιβαλλοντικά προβλήματα αλλά έχει αρνητικές επιπτώσεις και για τα λάμα.Διαβάστε περισσότερα εδώ.
(Ενημέρωση: Υπάρχει παραγωγός κινόα στην Ελλάδα, καλλιεργείται στην Αταλάντη και πωλείται στις βιολογικές λαϊκές: Δευτέρα στην Πολιτεία της Κηφισιάς, Τρίτη στο Ψυχικό, Τετάρτη Ηλιούπολη και Πέμπτη Γέρακα)
Το ανθρακικό αποτύπωμα των προιόντων αυτών είναι άλλωστε αρκετά μεγάλο και ναι μεν ως αυστηρά χορτοφάγος, έχω ήδη μικρότερο από ότι αυτός που τρώει κρέας, από την άλλη δε, πιστεύω πως μπορώ να ζήσω χωρίς αυτά μια χαρά. Ελπίζω κάποτε στο μέλλον να πω το ίδιο και για την ζάχαρη, τη σοκολάτα και τον καφέ. Εως τότε, αυτά τα προμηθεύομαι μόνο με πιστοποίηση fair trade.
Σημείωση: Δε γνώριζα πως ξεκίνησαν κάποιες γυναίκες στην Ξάνθη να παράγουν πετιμέζι από ζαχαροκάλαμο με σπορο Τραπεζούντας ούτε για το ζαχαρότευτλο που παράγεται στην Ευρώπη και μπορεί να παράξει κι αυτό κρυσταλλική ζάχαρη! Διαβάστε περισσότερα εδώ. Τελικά υπάρχει ελπίδα!
Για να κλείσω λοιπόν θα ήθελα να πω πως αν κάποιος νοιάζεται για τους ανθρώπους γύρω του, για τα ζώα και για το περιβάλλον, δε μπορεί να κλείσει τα μάτια σε όλα αυτά τα πράγματα. Η πληροφορία είναι διάχυτη στο διαδίκτυο. Εάν ενημερωθεί κανείς για αυτά και είναι πχ. φιλάνθρωπος, πραγματικός όμως, όχι για τα μάτια του κόσμου ούτε για το Εγώ του, λογικό και επόμενο είναι να αρχίσει να ψάχνει εναλλακτικές.
Ομοίως, εάν κάποιος νοιάζεται για τα ζώα φάρμας και έχει γίνει αυστηρά χορτοφάγος, το λογικό είναι να τον νοιάζουν και τα λάμα που χάνουν "το σπίτι τους" για την παραγωγή κινόα, και τα τζάγκουαρ που εκτοπίζονται λόγω της αυξημένης ζήτησης για ζάχαρη (η οποία οδηγεί σε καταστροφή του ενδιαιτήματος τους λόγω επέκτασης των καλλιεργειών ζαχαροκαλάμου).
H απελπισία πάντως έρχεται όταν συνειδητοποιείς πως τα προφυλακτικά, η λευκή ζάχαρη, τα λάστιχα των αυτοκινήτων, κάποιοι χυμοί και πολλά άλλα περιέχουν ζωικά υποπροιόντα. Απελπισία συνοδευόμενη από αηδία για το ανθρώπινο ειδός. Και μια έντονη απορία. ΓΙΑΤΙ? Επειδή απλά μπορούμε?
Το αυτομαστίγωμα πάντως θα σου κλείνει απειλητικά το μάτι όταν καταλάβεις πως θες να αποκτήσεις ενα zero waste lifestyle αλλά συνειδητοποιείς πως τα fair trade προιόντα είναι σχεδόν αδύνατο να τα προμηθευτείς χύμα. ΕΚΕΙ θέτεις προτεραιότητες. Κι οι δικές μου βάζουν πρώτα την αναγκαιότητα για ένα δίκαιο εμπόριο από την οικολογία διότι παράλληλα έχω μειώσει την ποσότητα απορριμάτων αλλά και ανακύκλωσης σε αξιοθαύμαστο σημείο χάρη σε άλλες αλλαγές. Οπότε I cut myself some slack....
Δεν είναι φοβερό όμως το domino effect που χαρακτηρίζει την επιλογη μίας ηθικής ζωής?
Υ.Γ Πιο πολλά σχετικά με την παιδική εργσία: http://paidikh-ergasia.weebly.com/piomicronlambdaupsilonepsilonthetanuiotakappaepsilonsigmaf.html
Πολύ καλό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ!
Διαγραφή